n Feitestel Nasionale Minimumloon IN DIE KOLLIG / IN THE SPOTLIGHT Jahni de Villiers Hoof: Arbeid en Transformasie Agri SA

Transcription

1 Nasionale Minimumloon: IN DIE KOLLIG / IN THE SPOTLIGHT n Feitestel Jahni de Villiers Hoof: Arbeid en Transformasie Agri SA Die Nasionale Minimumloon wetsontwerp, sowel as die Nasionale Ekonomiese Ontwikkeling en Arbeidsraad (NEDLAC) oor eenkoms, blyk n groot bron van kommer te wees in die landbousektor. Die teikendatum is 1 Mei Dit beteken dat hierdie datum in die NEDLAC ooreenkoms uitgestippel is, en dat die regering nasionale wetgewing tussen nou en 1 Mei 2018 moet promulgeer en implementeer. Die voorgestelde minimumloon is R20 per uur. Die NEDLAC ooreenkoms vermeld twee uit son derings: Huiswerkers kwalifiseer vir 75% van die minimumloon (R15 per uur), en werkers in die landbousektor vir 90% van die minimumloon (R18 per uur). Hierdie uitsondering is soortgelyk aan internasionale tendense, waar werkers in hierdie twee sektore normaalweg n persentasie van die totale minimumloon betaal word, of heeltemal uit so n ooreenkoms gelaat word. In die Suid-Afrikaanse konteks, met ons hoë werkloosheidsyfer, bly die vraag of ons die werkloosheidskoers wil vererger, of meer mense toegang tot werk teen laer betaling wil gee. Die regering sal nie hele sektore toelaat om nie die minimumloon te betaal nie, maar het besluit dat n Nasionale Minimumloon Kommissie tot stand gebring moet word, wat spesifiek navorsing sal doen om die vlak van die 22 Beefmaster SA Journal 2018

2 minimumloon te bepaal, en ook metodes om die betaling van die minimumloon te beloon, sal ondersoek. Die tydsraamwerk is besonder kort. Tydens verskeie gesprekke met die Departement van Arbeid, het dit duidelik geword dat die implementeringsdatum nie geskuif gaan word nie, maar ook nie sonder die nuwe wet ingebring kan word nie. Amptenare kon nie die teenstrydigheid aanspreek nie. Agri SA het deurgaans voortgegaan om deel te neem aan die onderhandelingsproses rondom die wetsontwerp, en het seker gemaak dat die belange van die landbousektor beskerm word. Agri SA is n lid van die Besigheidseenheid SA (deur BUSA) en (Agri SA is n lid van BUSA) lewer kommentaar op die wetsontwerp en sodoende word daar seker gemaak dat die wetsontwerp binne die bestaande arbeidswetgewing inpas. Aftrekkings wat volgens die sektorale vasstellings toegelaat word (soos behuising), sal steeds toegelaat word. Die sektorale vasstellings sal voortaan as skedules aan die Wet op Basiese Diensvoorwaardes geheg word, eerder as aparte sektorale vasstellings soos nou die geval is. Die Nasionale Minimumloon is van toepassing op die volgende kategorieë werkers: Voltydse werkers Deeltydse werkers In die Suid-Afrikaanse konteks, met ons hoë werkloosheidssyfer, bly die vraag of ons die werkloosheidskoers wil vererger, of meer mense toegang tot werk, teen laer betaling wil gee. Die Nasionale Minimumloon tref nie onderskeid wat gebied betref, soos die sektorale vasstellings soms doen nie. Die Nasionale Minimumloon word aan werkers betaal vir die aantal ure gewerk, en sluit bonusse en ander voordele uit. Aftrekkings ingevolge die sektorale vasstelling word toegelaat, met die instemming van die werker. Dit is belangrik om te onthou dat dit die werkgewer se verantwoordelikheid is om produktiwiteit te bestuur, en dat dit meer en meer belangrik gaan word om die produksie van werkers soos wat arbeidskoste verhoog korrek te bestuur. Die doelwit is om huiswerkers en werkers in die landbousektor binne twee jaar op dieselfde vlak te betaal as werkers in ander sektore. Dit sal onderhewig wees aan die navorsing wat deur die Nasionale Minimumloon Kommissie gedoen sal word. Die wetsontwerp bepaal dat n werker vir n minimum van vier ure per dag vergoed word, ongeag hoe lank daar gewerk is. Die Nasionale Minimumloon word slegs elke tweede jaar hersien. Dit beteken dat die minimumloon eers weer in 2020 hersien sal word, en werkgewers het die diskresie om verhogings (al dan nie) in 2019 toe te staan. Volgens die huidige sektorale vasstelling, mag werkgewers ingevolge artikel 50 van die Wet op Basiese Diensvoorwaardes aansoek doen vir kwytskelding. Dieselfde proses sal met die Nasionale Minimumloon gedoen word. Die regulasies rondom kwytskeldings word tans by NEDLAC hanteer. Volgens die NEDLAC ooreenkoms sal geen werkgewer toegelaat word om eensydige veranderinge aan diens voorwaardes soos werksure te gevolg van die implementering van die Nasionale Minimumloon te maak nie. Hierdie voorwaarde geld retrospektief vanaf 1 Mei Deur dit te doen sal n werkgewer hom skuldig maak aan nie-nakoming (non-compliance), en/ of n onbillike arbeidspraktyk. Afleggings as gevolg van die implementering van die Nasionale Minimumloon kan werkgewers blootstel aan nie-nakoming of onbillike ontslag-sake. Die regering het aangedui dat werkgewers bygestaan sal word om die Nasionale Minimumloon aan werkers te kan betaal, en die bystandsmetode sal deur die navorsing wat die Nasionale Minimumloon Kommissie moet doen bepaal word. n Minimumloon is nie n vreemde konsep vir die landbousektor nie, siende dat die sektor se arbeidskoste alreeds sedert 2003 deur sektorale vasstellings bepaal word. Hierdie sektorale vasstellings word grootliks nagekom, met die kwytskeldingsproses wat nog altyd n opsie is vir werkgewers wat nie die minimumloon kan bekostig nie. Agri SA moedig nakoming van die Nasionale Minimumloon aan, en sal elke geleentheid benut om die wetlike proses te beïnvloed om te verseker dat werkgewers in staat gestel sal word om werkers volgens die Nasionale Minimumloon te betaal, en sodoende groei en voorspoed in die landbousektor te verseker. Beefmaster SA Joernaal

3 New challenges for IN DIE KOLLIG / IN THE SPOTLIGHT beef cattle production in South Africa? Prof. Edward Webb, deputy Dean: Research and Postgraduate Education, and Professor of Production Animal Physiology and Meat Science, Department of Animal & Wildlife Sciences, Faculty of Natural and Agricultural Sciences, University of Pretoria. South Africa has a unique geographical location with some of the most scenic places in the world. It is certainly one of the most beautiful countries to farm livestock. Unfortunately, it is also burdened by a number of environmental challenges including variations in rainfall, temperature and humidity, frequent macro- and micromineral deficiencies in soils and feeds, and varying feed quality to mention a few. For this reason, our country has been described as a resource-constrained environment of which a very small portion is regarded as arable land, while the remainder requires unique animal genotypes and production practices to ensure viable production systems. Although ecological factors remain ever so important, livestock production is faced with a number of new challenges. In recent years the emphasis has markedly shifted to better management of our limited natural resources, more consumer awareness about products, the production systems from which they originate, and the quality, value and wholesomeness of food. The political situation in South Africa, neighbouring countries and the world is constantly changing, and one unnerving fact is the realisation that everyone is affected by events in the global village. Animal agriculture has evolved significantly over the past years, from primitive herding systems to multifaceted and rigorous production systems that provide an essential source of high-quality protein to an ever expanding human population. However, animal Prof. Edward Webb, University of Pretoria agriculture finds itself in a predicament because it has almost reached the limits of the Earth s capacity in terms of available agricultural land to increase production and yields, and it is facing serious challenges with urbanisation, intrusion on agricultural land by the mining sector, and consumer concerns about the effects of agriculture on the accumulation of anthropometric greenhouse gasses (carbon dioxide, methane and nitric oxide) that trap heat and cause global warming. In fact, the escalating population growth has resulted in more pressure on the earth s natural resources, to provide energy for transportation, heating of homes and cooking, food production, processing and marketing, and a variety of other extravagancies, including wars that often rage on for decades. Much of the increasing demand for food has been met by horizontal integration of agricultural practices, which involved the conversion of more natural areas into agricultural land. Further exploitation of this approach is limited, and so a more environmentally sound alternative is to explore vertical integration in order to improve the efficiency and reduce the environmental impact of agricultural practices. The destruction of natural areas and forests is not a viable option because of the importance of such areas in natural carbon cycling. There is ongoing debate about around the most appropriate course of action to improve the efficiency of livestock production, whilst reducing its environmental impact. Firstly, an important point of departure is to accept that increased food production is inevitable in order to supply enough food for the human population, which has already reached the 7-billion mark in October Recent estimates indicate a further increase to about 11 billion people by >> 24 Beefmaster SA Journal 2018

4 Beefmaster SA Joernaal

5 >> 24 IN DIE KOLLIG / IN THE SPOTLIGHT Secondly, we have to agree that modern animal agriculture has to devise more efficient and environmentally responsible methods to further increase production and yields during the next century. Thirdly, animal agriculture can no longer be practisced for the sake of merely keeping animals, but has to contribute to food production in a meaningful and sustainable way. Animal agriculture is criticiszed in particular for its contribution to methane from enteric fermentation of livestock and nitric oxide from faeces, although its contribution is relatively small compared to other sources of greenhouse gasses. The dilemma is that there are real concerns about the potential to provide for the mounting demand for food for human consumption and feeds for animals, whilst food production contributes to global warming. Both developed and developing countries have demonstrated an increase in food production, but the situation is immensely more complex: there is a limited Animal agriculture has evolved over the past years, from primitive herding systems to multifaceted production systems amount of arable land available for food production. Animal agriculture has, to a large extent, exploited animal breeding and genetics, animal nutrition and animal physiology. Another viable option which has not been explored to its full potential yet is a certain degree of vertical integration, which entails a better utilisation of natural resources by employing more efficient production practices like the selection of more adaptable and productive genotypes), and the utilisation of technologies that improve efficiency (such as genetic methods, better nutrition, production enhancing molecules and veterinary treatment. This can be done, in combination with a number of other secondary products from related systems or processes on the same or adjacent farms. The efficiency of all aspects from farm to fork can be improved within specific environmental limits this is referred to as sustainable intensification. More efficient production and conversion of natural resources to animal products have a smaller impact on the environment, especially if the production cycle is shortened (e.g. for example, a shorter but more intensive fattening phase). It is also important that waste products are utilised or disposed of in an efficient way, such as the conversion of methane from faeces into electricity. Sub-systems should be better integrated, and residues of cash crops such as maize, wheat, or pastures could be used more efficiently through strategic inclusion into animal feeding practices. An important challenge, and emerging research topic, is finding the best combination of animal genetic resources, with modern production-enhancing technologies and feeding practices, to achieve the most environmentally responsible and efficient yields. Production-enhancing molecules such as ionophores, steroidal growth implants and beta-adrenergic agonists were unduly criticised in recent years, but they have real potential to improve efficiency and ensure better utilisation of natural resources in resource constrained environments, such as roughages and concentrates which are essential ingredients of animal feeds. More research is required to study the optimal combinations of feedstuffs, feed supplements, growth-enhancing molecules, feeding practices and environmental constraints in the different breeds of domesticated species. An aspect which has been neglected to date is the related effects of production practices on carcass and meat quality, and in particular the effective management of the conversion of muscle to meat. The latter involves all the production aspects mentioned in this article, but also includes transportation, holding, lairage, abattoir practices and management during carcass cooling and storage. Intensification in animal agriculture has caused negative responses from consumers due to the perception that farming systems are changed to big operations (factory systems), owned by big companies with a main focus on profit at the expense of animal welfare and ethics. However, research in the USA and locally in South Africa shows that most of these big operations are still family-owned and based on reputable values, tested animal welfare principles and good ethics. It is clear that consumers have twisted perceptions of intensive systems mainly due to the change in farming system, rather than changes in animal welfare and ethics. Livestock operations will have to implement a voluntary code of conduct and improve the image of animal production, regardless of the production system, as the world cannot afford to vilify the sector that plays such a vital role in world food security. In my opinion, the challenge in livestock production is now shifting towards synchronising the best genotypes in a specific environment with the most appropriate and environmentally acceptable technologies available, to produce consistently high quality animal products. To this end, continued training and expertise in agricultural and veterinary sciences are essential. For more information please write to Prof Eddie Webb, University of Pretoria, Private Bag X20, Hatfield, 0028 or send an to edward.webb@up.ac.za. 26 Beefmaster SA Journal 2018

6 Beefmaster SA Joernaal

7 28 Beefmaster SA Journal 2018

8 Beefmaster SA Joernaal

9 DIE BOER EN DIE WETENSKAP / THE FARMER AND SCIENCE Mediavrystelling: Genomiese Teelwaardes Beefmaster-Beeste Die Suid-Afrikaanse Beefmaster-telers sal op gelyke voet met Beefmaster-telers van die VSA wees wanneer Stamboek die einde van Augustus 2017 die eerste Genomiese teelwaardes vir die ras vrystel. Die Genootskap se besluit om by ander Genootskappe aan te sluit deur deel te wees van die Vleisbees Genomika Program (BGP) wat deur Technology Innovation Agency befonds word, werp nou vrugte af. Die voordeel om genomiese inligting in die voorspelling van genetiese meriete in te sluit deur meer omvattende BLUP-modelle te pas, sal telers en kommersiële kopers van teeldiere in staat stel om die risiko van besluitneming te verminder, veral by die oorweging van jong seleksie-kandidate. Dit is veral van waarde vir ekonomies-belangrike eienskappe wat slegs op vroulike diere waargeneem of gemeet kan word, soos moederlike vermoë (melk) en vroulike vrugbaarheid. In die praktyk beteken dit dat die akkuraatheid van die BLUP teelwaarde vir hierdie eienskappe van twee tot drie jaar oue bulle wat te koop aangebied word, gelyk sal wees aan die van ouer bulle met n aantal gemete nageslag en selfs kleinkinders (in die geval van melk teelwaardes). Die versnelde tempo van die implementering van Genomiese Teelwaardes vir die Beefmasterras is te wyte aan die onmiddellike implimentering van die nuutste wetenskaplike ontwikkeling in genomiese seleksie, naamlik die Single Step -metode. Kortliks maak hierdie metode gebruik van die ware verwantskappe tussen diere met bekende genomiese profiele en deur die waarskynlikheid van n spesifieke genetiese meriete (teelwaarde) ook te verbind met spesifieke genotipes. Dit skep talle moontlikhede vir n wêreldras, soos die Beefmaster, veral wanneer die invoer van semen van n buitelands-geteelde bul oorweeg word. Deur byvoorbeeld die genomiese inligting van sulke bulle in die Japie van der Westhuizen SA Stamboek- en Diere ver beterings vereniging Suid-Afrikaanse genetiese evaluerings in te sluit, kan n meer akkurate bepaling van sy genetiese meriete onder die plaaslike populasie van Beefmaster-beeste, gemaak word. Om hierdie rede en om nog meer nuwe moontlikhede van samewerking te ondersoek, het die Beefmaster Beestelersgenootskap van Suid-Afrika, Stamboek en BBU (Beefmaster Breeders United) van die VSA samesprekings gevoer om hierdie doelwitte te bereik. Die Beefmaster Beestelersgenootskap van Suid-Afrika het ook n nuwer weergawe van die Logix koei-waarde wat deur Stamboek ontwikkel is vir die ras, aangeneem. Vir die eerste keer sluit dit die genetiese meriete vir langslewendheid asook n verfyning van die definisie vir koei-onderhoud in, wat verband hou met die energieverskille as gevolg van melkproduksie terwyl koeie hul kalwers soog. Die ander bydraende eienskappe tot koeiwaarde is kalfgemak, voorspeengroei, melk en vroulike vrugbaarheid. Die Beefmaster Beestelersgenootskap van Suid-Afrika en SA Stamboek is opgewonde oor die vooruitsigte wat die belangrike gebeurtenis bied. Dit lei ook tot gereelde maandelikse genetiese evaluasies vir die ras en n genomiese diens wat telers en kopers van Beefmaster beeste in staat stel om voordeel te trek uit die tegnologie en om tydige en veilige telingsbesluite te kan neem. Hierdie waardes is beskikbaar op die Logix-webwerf vir individuele telers ( en op al die gepubliseerde verslae en katalogusse van Stamboek. Vrye toegang tot die genetiese meriete van individuele diere of groepe geskikte seleksie kandidate is ook op www. SABeefBulls.com beskikbaar. Diere met genomiese profiele wat in die BLUP-analise gebruik word, kan deur die bekende Genotyped logo geïdentifiseer word. 30 Beefmaster SA Journal 2018

10 Beefmaster SA Joernaal

11 DIE BOER EN DIE WETENSKAP / THE FARMER AND SCIENCE Genomika is nou n werklikheid in die Beefmasterras Deesdae word daar baie geskryf oor genomiese seleksie en die voordele hiervan. Maar wat beteken dit vir n teler? Wat kan n teler terug verwag en wat is die praktiese toepassing hiervan op die plaas? Genomika verwys na die bestudering van n dier se genetiese samestelling. Die term genomika kan wissel: dit kan verwys na die bestudering of bepaling van n enkel geen, die bepaling van duisende merkers op die dier se genetiese kode wat variasie toon regdeur die populasie (met ander woorde die ras), of die volle kartering van n dier se genetiese kode (waar die totale genetiese kode van die dier bepaal word). Hierdie tegnologie is van groot waarde vir wetenskaplikes reg oor die w êreld, maar meer belangrik as dit het genomika reeds praktiese toepassings op die plaas. Dit is die nuutste tegnologie wat groot waarde vir die seleksie van teeldiere inhou. Genomika word reeds op verskeie maniere gebruik in die praktiese uitvoering van diereteling en populasie dinamika van plaasdiere diereteling. Om egter munt uit genomika te kan slaan moet daar eers n verwysingsbasis vir die spesifieke ras en populasie bestaan. Hierdie verwysingsbasis staan bekend as n verwysingspopulasie en dit beskryf basies die genetiese samestelling van die ras, asook hoe verskillende diere se genetiese kode onderling van die res van die populasie verskil. Dit is veral belangrik om agter te kom hoe diere se genomiese inligting verskil tussen diere met goeie en swakker genetiese teelwaardes, vir elke meetbare en aangetekende kenmerk in die populasie. In die afwesigheid van n verwysingspopulasie hou genomiese seleksie vir n teler, en dus vir die ras, min waarde in. Die Suid-Afrikaanse Beefmaster ras is in die bevoorregte posisie waar n verwysingspopulasie vir die ras opgebou Bobbie van der Westhuizen SA Stamboek is. Dit beteken dus dat individuele telers van die voordele van genomiese seleksie gebruik kan maak. Sodra n individuele dier nou genomies getoets word, word die genomiese inligting reeds aangewend om rasegtheid te bepaal, ouerskappe te verifieer, te toets vir ongewenste (of gewenste) kenmerke wat deur enkel gene beïnvloed word, waar sulke gene reeds bekend is en toetse hiervoor ontwikkel is. Die uiteindelike doel is egter om die akkuraatheid van voorspelling van jong diere se genetiese meriete as n teeldier (BLUP Teelwaardes [EBVs]) te verhoog. Diere van n spesifieke ras deel almal n unieke gedeelte van hulle genetiese samestelling, wat dan ook uniek is tot die ras. Dit maak dit dus moontlik om n dier bloot op sy genetiese kode in n spesifieke ras te koppel. Wanneer daar egter in fyner detail binne n ras gekyk word na diere wat genomies getoets is, kan verskillende lyne binne die ras ook maklik geïdentifiseer word (indien genetiese verskille tussen lyne binne die ras bestaan). Dit is n belangrike aspek in konteks van die bewaring en voortbestaan van n ras. Indien verskillende lyne in n ras bestaan is dit makliker om inteling oor n langer periode te kan bestuur en inteel-depressie te vermy, asook om van die voordele van uitkruising binne die ras gebruik te kan maak. Ouerskap verifikasie bly een van die grootste voordele van genomiese toetse. Tot dusver berus ouerskaptoetse grootliks op toetse wat van mikrosatelliete gebruik maak. Die toetse het tot dusver goed binne die raamwerk van die beskikbare tegnologie gewerk. Ouerskaptoetse wat op mikrosatelliete gebaseer is werk hoofsaaklik op n uitsluitingsbeginsel. Met ander woorde, die huidige toetse kan met groot akkuraatheid sê watter bul of bulle 34 >> 32 Beefmaster SA Journal 2018

12 Beefmaster SA Joernaal

13 DIE BOER EN DIE WETENSKAP / THE FARMER AND SCIENCE >> 32 nie die pa van n bepaalde kalf kan wees nie. Hierna moet die waarskynlikheid van ander bulle as die moontlike pa dan bepaal word. Die uitdaging by ouerskapbepalings, waar van toetse met mikrosatelliete gebruik gemaak word, verhoog egter wanneer verwante bulle in meerbul parings gebruik word en ouerskappe opgelos moet word. Die rede hiervoor is dat daar van tussen 12 tot 26 merkers op die genoom gebruik gemaak word om te bepaal watter bul of bulle nie die pa kan wees nie, en watter bul se kans die grootste is om wel die kalf se pa te wees. Indien verwante bulle (bv. vol/half broers of selfs n pa en n seun) in meer parings gebruik word, is die kans groot dat die mikrosatelliete op al die verwante bulle dieselfde kode dra en daar kan nie met sekerheid onderskei word watter bul die ware vader van die kalf is nie. Gewoonlik sal die laboratorium dan die ma ook toets om nog bulle as die moontlike vader uit te skakel en, indien dit ook nie n bul met n groter kans identifiseer nie, sal die laboratorium gewoonlik die keuse van die ware vader in die hande van die teler laat. Met genomiese toetsing word daar van duisende merkers gebruik gemaak om ouerskappe te verifieer. Hierdie proses is bloot meer akkuraat as gevolg van die groter hoeveelhede merkers wat in die verifiëringsproses gebruik word. Afhangend van hoeveel merkers beskikbaar is, kan daar tussen sewe en merkers in die verifiëringsproses gebruik word. Die proses maak dan ook ouerskap soektogte moontlik. In sommige lande waar genomiese toetse al aan die orde van die dag is, vervang genomiese toetse die aanvanklike ouerskap aantekeninge. Indien n hele kudde genoom getoets is, kan die kalwers wat gebore word getoets word en die ouerskappe kan met groot akkuraatheid met behulp van die genoom-inligting tot beskikking van genetici by Stamboek opgelos word. Stamboek sal in die nabye toekoms die diere waarvan die ouerskappe met genomika geverifieer kon word op die genetiese verslae van kuddes aanbring. Dieselfde geld vir diere waar die ouerskappe in konflik met die beskikbare genomiese inligting is. Sommige kenmerke of genetiese afwykings se genewerking en oorerwing is eenvoudiger as ander kenmerke. Hierdie kenmerke se genewerking staan bekend as sogenaamde Genomika word reeds op verskeie maniere gebruik in die praktiese uitvoering van diereteling en populasie dinamika van plaasdiere diereteling. enkelgeen-oorerwing. Dit is waar die uiting van n kenmerk op n enkel geen berus. Genomika maak dit moontlik om die hoof geen te identifiseer en dan vir die kenmerk of genetiese afwyking te kan toets net nadat die dier gebore is. Hier praat ons byvoorbeeld van gene wat die uiting van horings en dubbel bespiering beheer. Ongelukkig is die meeste ekonomies belangrike kenmerke soos kalfgemak, melkproduksie, groei, vrugbaarheid en aanpasbaarheid se genewerking baie meer kompleks, en daar is n hele aantal gene, elk met n klein invloed, wat bepaal wat die genetiese meriete vir elke dier is. n Enkele toets om die meriete vir hierdie eienskappe te bepaal is dus nie moontlik nie. Indien dit dan nou waar is dat gene vir groei, vrugbaarheid en aanpasbaarheid nie maklik kwantifiseerbaar is nie, hoe word genomika dan in die seleksie van meer winsgewende diere aangewend? Die sleutel tot die suksesvolle gebruik van genomika in diereteling lê opgesluit in die aantekeninge van produksiemetings en die verwantskap tussen hierdie aangetekende diere met hulle genetiese kode (die kode op die genoom). Wanneer n kalf gebore word, is slegs sy pa en sy ma se genetiese vermoë as teeldiere bekend. Uit die aard van die saak is sommige ouers se genetiese teelvermoë, of te wel genetiese teelwaardes, meer akkuraat as ander waarvan produksiemetings op hulself of hulle nageslagte ontbreek. Uit die wetenskap weet ons dat n kalf helfte van sy gene van elk van sy ouers ontvang en daarom ontvang die kalf n mid-ouer teelwaarde vir elke eienskap waarvoor genetiese teelwaardes bereken word. Met ander woorde, dit kom daarop neer dat alle kalwers wat uit dieselfde pa en ma gebore word aanvanklik almal dieselfde genetiese teelwaardes sal ontvang. Ons weet dan uit ondervinding dat die oorspronklike voorspelling nie 100% korrek is nie. Oor n groot aantal nageslag sal die gemiddelde voorspelling wel korrek wees, maar dit verskil van kalf tot kalf. Kyk maar net na broers en susters in dieselfde gesin by mense. Daar is geweldige genetiese variasie tussen vol broers en susters as dit kom by uiterlike en persoonlike kenmerke. Dieselfde geld by 34 Beefmaster SA Journal 2018

14 diere. Tans word die genetiese verskille en afwykings vanaf die verwagte mid-ouer waardes deur meting of weging van die kalf in vergelyking met sy of haar kontemporêres (tydgenote) geïdentifiseer. Sodoende kan bepaal word of die kalf gelukkig was en al die positiewe gene van beide ouers geërf het en of hy dalk ongelukkig was en al die minder goeie gene in kombinasie ontvang het. Vir baie kenmerke is dit eenvoudig en maklik om die dier voor te toets. Kenmerke soos byvoorbeeld geboorte gewig, speengewig en naspeense groei is eenvoudig en relatief goedkoop om te meet en die data voor aan te teken, en sodoende in die genetiese evaluasies in te sluit. Die kalf se genetiese teelwaardes sal dienooreenkomstig verander van n mid-ouer waarde af en sal n meer akkurate syfer vir die betrokke eienskappe waar produksiemetings op die dier geneem is gee. Die probleem egter by die kenmerke wat laat in n dier se lewe meetbaar of kwantifiseerbaar is (byvoorbeeld langlewendheid, dogter-en-koei vrugbaarheid, melkproduksie en karkaseienskappe) asook kenmerke wat duur is om te meet (byvoorbeeld voerdoeltreffendheid, asook karkaseienskappe en ander skaars kenmerke soos ouderdom van die vers wanneer sy eerste keer ovuleer). So, byvoorbeeld, word n bul se genetiese potensiaal vir melk (speenmaternaal) eers akkuraat op grond van sy dogters se kalwers se speengewigte getoets. Dan is die bul reeds tussen vyf en ses jaar oud. Ondervinding wys vir ons dat dit die ouderdom is wanneer n bul se melkteelwaarde eers akkuraat begin raak. Met die daarstel van n sisteem waar genomiese inligting gebruik word om n meer akkurate teelwaardevoorspelling te maak, word hoofsaaklik ouer diere, met hoë akkurate BLUP teelwaardesyfers, se genetiese kode met hulle genetiese teelwaardes gekorreleer. Wanneer n jong dier, of n ongemete dier, dus genomies getoets word, word sy fisiese genetiese kode met die genetiese vermoë of teelwaardes van ouer diere waarvan die genetiese kodes die meeste verwant is aan die betrokke jong, ongemete dier gekorreleer. Onmiddellik weet BLUP of die kalf al die positiewe of negatiewe kombinasies van gene van sy ouers ontvang het. Die mid-ouer waardes word dus onmiddellik met n meer akkurate teelwaarde vervang en sodoende behoort die teelwaarde meer stabiel as die aanvanklike mid-ouer waarde te wees. As gevolg van die rede verhoog die akkuraatheid van al die dier se teelwaardes ook, mits die dier se genomiese profiel wys dat hy aan die diere wat reeds in die verwysingspopulasie ingesluit is, verwant is. Indien die dier se genetiese kode egter onverwant aan die profiele van diere in die verwysingspopulasie is, mag dit gebeur dat die dier n laer akkuraatheid op sy teelwaardes te wagte kan wees en n genomiese toets sal nie n verhoging tot die akkuraathede van die dier se teelwaardes bewerkstellig nie. Dit gebeur ook dat diere vanuit ander lande ingevoer word en populasies waarvan n teelwaarde binne konteks van die Suid Afrikaanse populasie nie beskikbaar is nie. Sodra die dier in die ras se stamboek opgeneem word en daar geen koppelings met ander diere in die stamboek is nie, word so dier aan n sogenaamde genetiese groep gekoppel en kry die dier n gemiddelde teelwaarde van die groep waaraan die dier gekoppel is. Dus is die teelwaarde n groepgemiddeld en weerspieël dit nie die dier se eie teelwaarde nie. Alhoewel die prosedure n internasionale aanvaarbare metode is en dit reg oor die wêreld so toegepas word, is dit natuurlik onbevredigend, veral vir die invoerder. Die ingevoerde dier se teelwaarde raak meer korrek vir die plaaslike populasie, namate die dier se nageslag se produksiemetings aangeteken word en in die genetiese analise in ag geneem word. Met genomika hoef ons nie meer sulke aannames te maak nie en kan ingevoerde diere wat geen koppelings met bestaande diere in die stamboek het nie, se verwantskappe met die bestaande genomiese verwysingspopulasie bereken word. Die ingevoerde dier se genetiese kode kan dus ook met met dié van die genetiese kodes van die verwysingspopulasie vergelyk word, en die bul kan n baie meer akkurate teelwaarde in konteks van die Suid-Afrikaanse populasie ontvang. Dit is dus van kritiese belang dat n bul wat byvoorbeeld vir invoer oorweeg word, eers genomies getoets moet word. Die genomiese profiel moet ook in die Suid-Afrikaanse genetiese evaluasie ingesluit word om te bepaal of die genetika wat die bul dra tot voordeel van die Suid Afrikaanse populasie sal wees, al dan nie. Nie alle diere van oor die waters is noodwendig beter as die genetika wat in Suid-Afrika geteel is nie. Hierdie voordeel is nie net vir ingevoerde diere nie, maar ook vir diere wat in die ras deur die ras se amptelike opgraderingsprogramme bygevoeg word. Wanneer n nuwe teler by die genootskap aansluit, is die stambome van die diere beperk en indien die teler hierdie diere se genomiese profiele bekom kan stamboombeperkings deur middel van genomika gevul word. Die jong teler se genetiese teelwaardes kan dus vinniger sin maak en as n seleksie hulpmiddel aangewend word. Genomiese inligting op diere wat opgegradeer word kan ook meer akkurate rasegtheid bepaal. Genomika, as n hulpmiddel in diereteling, is nog in sy kinderskoene en daar is groot verwagtinge in die toepassing van hierdie tegnologie. Ten spyte hiervan, word dit reeds met groot sukses wêreldwyd aangewend. Die impak en sukses in die toepassing van die nuwe tegnologie word wyd nagevors. Genomika is die nuutste boublok in diereteling wat beteken dat alle nuwe tegnologië in die toekoms hierop gaan voortbou. Elke teler het die besluit of hulle deel van hierdie tegnologie in hul kudde gebruik gaan maak, of om eers op die kantlyn te sit en kyk of dit regtig werk. Die gevaar van op die kantlyn sit is dat die endfluitjie dalk mag blaas voordat jy n kans gekry het om deel te neem. Is dit dan die end van die wêreld? Nie regtig nie; daar sal altyd nog n wedstryd wees om aan deel te neem. Die probleem is net dat die telers wat wedstryd na wedstryd speel, meer en meer wedstrydfiks raak wat dit vir dié wat op die kantlyn sit moeilik maak om in pas te bly en natuurlik te kan bly kompeteer. Genomika het gekom om te bly. Beefmaster SA Joernaal

15 IN DIE KOLLIG / IN THE SPOTLIGHT 36 Beefmaster SA Journal 2018

16 Beefmaster SA Joernaal

17 DIE BOER EN DIE WETENSKAP / THE FARMER AND SCIENCE Phenotypic and Genetic Trends in Production traits of Beefmaster cattle Bobbie vd Westhuizen, Helena Theron & Japie vd Westhuizen SA Stud Book, Pretoria Office It has been estimated that beef production in the United States has improved enormously, with 69.9% of animals, 81.4% of feedstuffs, 87.9% water, and only 67.0% land required to produce 1 billion kg of beef in 2007, when compared to 1977 (Capper, 2011). The 2007 beef system also produced less waste, as only 81.9% of the manure, 82.3% CH4, and 88.0% N 2 O per billion kilograms of beef were produced, compared to production systems in The carbon footprint per billion kilograms of beef produced in 2007 was 16.3% less compared to equivalent beef production in 1977 (Capper, 2011). However, Capper also warns that these improvements need to continue as the US population increases, in order to keep supplying the market demand for safe, affordable beef while at the same time reducing resource use and lessening the environmental impact. While these types of estimates have not been determined for South African conditions yet, selection for increased production efficiency is performed by South African stud breeders participating in SA Stud Book s internationally accredited Production Recording System. Beef production will become more efficient if the output per animal (weight and therefore meat production) is increased, and any inputs are decreased by selecting animals that have a genetically increased feed efficiency or are genetically more fertile. Although genetic improvement is a slow way to improve efficiency in general, the rewards are high, as animals that are adapted to the specific environment are continuously selected, thereby improving the production system. The phenotypic and genetic changes of some of the traits that South African Beefmaster cattle breeders select for, are hereby presented. The phenotype of an animal refers to the physical weight or trait measured, while the genotype refers to the genetic potential of the animal for a specific trait. On the one hand, phenotypic measurements are severely dependant on the environment. For example, an animal with a poor genetic make-up for growth can be made to look superior by simply feeding it accordingly. However, it will not transmit this superior growth to its progeny, thereby necessitating feeding the progeny more which leads to an inefficient system. On the other hand, selecting animals that are genetically adapted to lower quality feed, or being able to efficiently use their feed, will transmit this ability to its progeny which leads to a more efficient system over time. Although Beefmaster animals have recorded phenotypic measurements since 1990, measurements remained stable with the birth and weaning weights of between 39 >> 38 Beefmaster SA Journal 2018

18 2 000 and animals submitted to Performance Measurement between 1990 and the early 2000s. Since then, measurement numbers have increased dramatically with close to birth and weaning weights submitted per year (Figure 1). The number of Beefmaster bulls measured in growth tests also doubled from about 400 to 800 bulls being tested per year in this period (Figure 2). As the first ten years (1990 to 2000) were used to establish the breed in South Africa, both phenotypic and genetic trends tend to vary during this period. As explained before, phenotypic changes in traits are not very informative regarding the genetic progresses of a breed, as phenotypic measurements are severely dependant on the environment. This is enhanced when using breed averages. There are several factors which could influence the average value, such as: drought; the location of influential herds (meaning the largest or the most number of herds which make the largest contribution to the average value); and whether or when these influential herds started or stopped participating. The relatively poor fit of the regressions fitted to the phenotypic trends bear testimony to this. When estimating genetic breeding values and genetic trends, the environmental influences are removed which leads to a much better fit of regressions and more accurate information on genetic progresses. Results from phenotypic trends (Figures 3 and 4) show an increase of approximately 0.66kg for birth weight, 6kg for weaning weight, a decrease of 47kg and 13kg respectively for 12-month and 18-month weights, and small increases up to 19kg for mature cow weights at weaning of first, second and third calves, over the past 23 to 27 years. Genetic trends are a much better indication of genetic improvement as the genetic ability is hard-wired into the animals, and therefore transmitted to future generations. These are shown in Figure 5 for the years 2005 to Previous years are omitted because of some instability caused by breed formation and new animals entering the breed. The genetic trends of the past 10 years are more indicative of deliberate selection by breeders. From this 40 >> Beefmaster SA Joernaal

19 DIE BOER EN DIE WETENSKAP / THE FARMER AND SCIENCE >> 39 it can be seen that Beefmaster breeders have kept birth weights constant, while genetically increasing weaning weight by 3kg (2kg for weaning weight direct and 1kg for milk). It also shows an increase of 12-month and 18-month weights by 3.34kg and 3.08kg respectively, with an increasing mature weight of a mere 0.22kg over a nine-year period. This shows that Beefmaster breeders have successfully increased weaning weight, milk weight, and 12-month and 18-month weights, while keeping birth weights and mature weights constant. Increasing birth weights might cause difficult birthing, which leads to big health problems, while increasing mature weights of cows lead to inefficiency due to higher feeding costs for higher maintenance requirements. Genetically improved weaning and 12- to 18-month weights improve profits for the farmer, as it is the product which is sold. Efficiency is also influenced by fertility and reproduction of the cow herd. Cows that do not calve for a year have extra feeding and maintenance costs for the unproductive time, or they need to be replaced by a heifer that has to be raised at a cost. Cows that are less fertile also contribute to inefficiency. Ideally, cows should be able to conceive within the first month of being exposed to the bull. Heifer fertility is thus measured as Age at First Calving (AFC) and cow fertility as an Intercalving Period (ICP). ICP is measured on three occasions: ICP1 between the first and second calf, ICP2 between the second and third calf, and ICP3 between third and fourth calf. These measurements are combined into one breeding value. Phenotypically, AFC have improved with 142 days and the ICP measurements with between 22 and 37 days over the past 21 to 24 years as seen in Figure 6 and 7. However, from this graph it can clearly be seen that the reason for the dramatic improvement is the inclusion of the performance of animals during breed formation. The phenotypic trends for the last 10 to 15 years show a stable or slightly increasing trend for all traits. Fertility traits are highly influenced by the environment and show a lower heritability than other production traits. This can be clearly seen by the volatility of the phenotypic trends. Nonetheless, Beefmaster breeders have been able to genetically decrease ICP with four days with a constant trend, showing that selection for fertility is feasible and a priority for Beefmaster breeders. The genetic trend for AFC is stable (Figure 8). Conclusion It is clear that Beefmaster breeders are selecting their animals for improved production and therefore genetically improving efficiency. Further investigation into the contributions made by improved growth rates, fertility, morbidity, mortality and forage management are essential to better understand and apply the management practices by which the industry can continue to provide sufficient animal protein to satisfy the market, while continuing to reduce resource use and waste output per unit of beef (Capper, 2011). Reference J. L. Capper, The environmental impact of beef production in the United States: 1977 compared with J. Anim. Sci : Beefmaster SA Journal 2018

20 Beefmaster SA Joernaal

21 PROMOSIONELE ARTIKEL / PROMOTIONAL ARTICLE Human Beefmaster produces its cattle by following Tom Lasater s six essential traits. Lasater selected these traits 80 years ago, and since then, Beefmaster breeders have never looked back. Disposition, fertility, weight, conformation, hardiness and milk production: these are the hallmarks of the Beefmaster breed. These six essentials have their origins in Texas, US, around the beginning of the 1900s. At the time, Ed Lasater kept a commercial herd of Herefords and Shorthorns on ha. He also had a Hereford stud where he concentrated on breeding for pigment around the eyes. In 1908, Ed used Brahman bulls on his Herefords and Shorthorns. He then returned the best Hereford- Brahman and Brahman-Shorthorn heifers to the herd and again used Brahman bulls, developing a predominantly Brahman herd. Ed died in 1930 during the Great Depression, and his son, Tom, then 20, interrupted his studies and returned home to try to save the operation. He salvaged a few cows and began his cattle enterprise on leased land. While Ed had developed the cows over decades, selecting for adaptation to the environment, Tom made the drastic decision to select for disposition, and cull the wild cattle to save on labour. He also selected only for meat quality, and ignored any breed traits. He could not afford to buy new bulls, so began to use the Brahman x Hereford bulls on the Brahman x Shorthorn cows. It was at that point that decades of selection, a hasty decision, and limited funds all came together to make history. Tom realised that the bulls and the replacement heifers had produced calves superior to either of the original crosses. Tom decided that selecting for fewer traits would have left out a vital one, while selecting for more was unnecessary. Thus, the Beefmaster was born. Natural selection, good management In 1948, Tom purchased land in Colorado and established the Lasater Ranch, but snow in winter and low rainfall in summer (300mm/year) did not make for the best environment to produce economically efficient cattle. So Tom decided to let nature do the culling, improving the animals in successive generations. In other words, Tom relied on the scientific principle of genetic progress directed by adaptation to the environment, along with a management system that treated every animal equally. He Aiming for the Six Essentials was not interested in producing super bulls and super cows, as animals that were excessively heavy could suffer injuries such as dislocations. Natural selection prevented the cows from getting bigger than the range conditions permitted. An official breed In 1954, the US Department of Agriculture accepted Beefmaster as a cattle breed. SA Studbook followed suit in 1987, and the Agricultural Research Council began performance testing on the breed. That same year, the Eastern Free State Veld Bull Club began testing Beefmaster bulls in Vrede, and club founder, Dr Hannes Dreyer, ensured that the bulls were tested in the same environment in which the cows had to produce their calves. Human beefmasters Beefmaster stud breeder, Piet Human, became aware of the benefits of the breed when he noticed that Brahmancross cows on his brother s farm produced heavier calves than his Bos taurus cows. Piet bought his first Beefmaster stud cows from Reenen Ranch in Marquard, Free State, a herd that had won multiple Farmer s Weekly Best Beefmaster Cow awards. Human Beefmaster has since owned three Farmer s Weekly award-winning cows. Piet s bulls, like those in Vrede, are raised only on veld grazing. He collects data on the animals and sends it to SA Studbook, and keeps only the best performers. Beefmaster selectors choice bulls are then branded with the Rocking B, a quality guarantee for stock farmers, and at age two, the bulls are used on the farm s herd cows between 1 December and 1 March. All bulls undergo the necessary health checks, and are selected before the production sale in July. A testament to the breed, Human Beefmaster has had the highest turnover at eight of the past 10 Veld Bull Club sales. This says much about the breed: despite Human Beefmasters performing well in veld conditions, feedlot clients are more than satisfied with their weaners. Piet and Marika visited the Lasater Ranch in 2014, and hold true to its philosophy that when farming with nature, fertile cows stay and produce fertile heifers. Selected for the six essentials, Human Beefmasters improve generation after generation. 42 Beefmaster SA Journal 2018

22 Beefmaster SA Joernaal

23 DIE BOER EN DIE WETENSKAP / THE FARMER AND SCIENCE Die voor- en nadele Onderwerpe wat dikwels wyd uiteenlopende menings en misverstande tot gevolg het oor die teel van suiwer beesrasse, is inteling, lynteling en kruisteling. Veral die term inteling word dikwels verkeerdelik gebruik en misverstaan, gewoonlik weens die wyse waarop dit in die wetenskap deur wetenskaplikes gebruik word. Oor die algemeen word inteling as die paring van baie naverwante diere omskryf, dus broer-suster, pa-dogter, ma-seun en halfbroer-halfsuster kruise. Lynteling word gesien as die teel met diere wat n gemeenskaplike voorouer deel, maar nie verwant is nie, byvoorbeeld beeste wat n grootouer deel. Kruisteling word omskryf as die teel met diere wat geen gemeenskaplike voorouer deel binne die voorafgaande vier of vyf generasies nie. van inteling, lynteling en uitteling kom. Om hierdie teelmetode verantwoordelik toe te pas, moet diere met bekende nadelige genetiese toestande, swak temperament en bekende strukturele afwykings nie ingeteel word nie. Gesonde, meerderwaardige diere moet ook nie gereeld ingeteel word nie. Lynteling Artikel Veeplaas November 2017 Dr Munro Marx, Unistel Geneeskundige Laboratoriums Lynteling is n beter, maar stadiger proses om gewenste eienskappe vas te teel. Met lynteling word verwante diere gepaar, maar gene van ander lyne word deurlopend tot die genetiese poel toegevoeg. Hierdie teelmetode verlaag die moontlikheid vir probleme wat met gereelde inteling voorkom. By lynteling mag dieselfde diere drie of vier keer in n vyf- of ses-generasie stamboom voorkom. Inteling Inteling vind oor tyd plaas, veral in kuddes wat geslote is vir nuwe genetika. Hierdie praktyk kort prestasie in veral eienskappe soos vrugbaarheid en langlewendheid. Inteling dra grootliks by om n spesifieke eienskap vas te teel binne n ras of lyn deur die genepoel te vernou ten gunste van die spesifieke eienskap. As n teler n spesifieke voordelige eienskap binne sy lyn wil vasteel, sal inteling en die paring van nageslag wat die eienskap sterk toon voordelig wees. Inteling kan ook help om swak genetiese eienskappe wat binne die lyn bestaan te identifiseer. Afwisselende inteling binne lyn- of rasverband is nie noodwendig nadelig vir die langtermyn-gesondheid van beeste nie. Inteling by opeenvolgende generasies kan fiksheid en vrugbaarheid baie nadelig beïnvloed deur wat bekendstaan as inteling-depressie. Afhangende van die eienskappe, kan dit generasies neem om na vore te Kruisteling Kruisteling impliseer dat geen diere meer as een keer sal voorkom in die stamboom van n spesifieke dier nie. Hierdie tipe teling het voor- en nadele. Met kruisteling word die maksimum genetiese diversiteit en variasie behou, maar eenvormigheid van fenotipe en sekere eienskappe word dikwels ingeboet. Kruisteling waarborg ook nie dat diere geen genetiese siektes sal dra nie, maar neig tog om geaffekteerde nageslag te verminder. Die beste moontlike nageslag, wat geneties gesond en divers is, word geteel deur telers wat toegewyd en pligsgetrou sif vir genetiese afwykings en selekteer vir die ekonomies voordeligste dier sonder om die inherente waardevolle raseienskappe te verwater. Hierdeur word die ras voortdurend verbeter. Vir meer inligting, skakel +27 (0) , stuur n e-pos aan animals@unistelmedical.co.za of besoek die webtuiste 44 Beefmaster SA Journal 2018

24 Beefmaster SA Joernaal

25 46 Beefmaster SA Journal 2018

26 Beefmaster SA Joernaal